Ploeg 4 start de motoren

Eergisteren ging het nieuwe schaakseizoen van start met de eerste interclubmatch. In Lokeren mochten wij meteen drie ploegen van Hoboken verwelkomen. Wijzelf, ploeg 4, speelden tegen Hoboken 2.
Het clubkampioenschap is nog niet begonnen, dus het was toch terug even wennen aan de langere tijdcontrole na het zomerreces. 

Op het derde bord verliep de opening voor Timothy vlotjes. Zijn tegenstander maakte echter al vrij vroeg in het middenspel een foutje, waardoor Timothy snel een kwaliteit kon winnen. Wanneer iets later een tweede kwal werd gewonnen, moest de tegenstander de aanval staken, en was het eerste bordpunt al redelijk snel binnen. Een goede start.

Ikzelf speelde op bord 2 met zwart. Mijn tegenstander speelde weinig ambitieus, waardoor al snel zijn openingsvoordeel verdween. Na twee uur spelen bleven enkel nog de zware stukken, een paar ongelijke lopers en een hoop pionnen op het bord. Remise - wat sowieso het verdict leek te worden - werd aangeboden. Gezien de situatie op bord 1 besloot ik dat te aanvaarden. 1,5 - 0,5

Op het voornoemde eerste bord domineerden Guido’s witte stukken. Hij had meer ruimte, kon de vijandige koning belagen, en dit terwijl de zwarte stukken voor elkaars voeten leken te lopen op de dameflank. Concrete wegen naar materiaalvoordeel waren er nog niet, maar het leek een zo goed als gewonnen stelling. In de postmortem beaamt de computer die evaluatie. Jammer genoeg speelde Guido in deze opwarmingsmatch (nog) niet met dezelfde precisie als onze goede vriend Stockfish. Hij koos enkele keren voor een suboptimaal aanvalsplan, waardoor de tegenstander alles kon pareren en erin slaagde langzaam zijn stukken te ontwarren. Wanneer die dan een paar tientallen zetten later remise aanbood, kostte het Guido nog enkele minuten om tot het besef te komen dat al zijn voordeel al even was verdwenen. Met de 2,0 - 1,0 was dan wel het eerste matchpunt binnen, het was toch ook een streep door de rekening, want dat wou zeggen dat we nog een halfje nodig hadden op bord 4 om de volle buit binnen te halen.

Op het vierde bord zagen de zaken er niet zo rooskleurig uit voor Ferry. Hij had zijn tegenstander toegelaten een pionnetje af te snoepen, en dat dreigde beslissend te gaan worden wanneer de resulterende pionnenovermacht op de dameflank zich vertaalde naar twee geconnecteerde vrijpionnen. Met elk enkel nog een toren en een dame leek er aan verlies nog weinig ontkomen aan. Maar het woord opgeven staat niet in het woordenboek van deze Hongaar. Hij speelde slim en wist zijn toren op de eerste rij te verankeren. Iets later kon ook zijn dame daar een thuis vinden. Met deze batterij in stelling was er aan eeuwigschaak geen ontkomen meer aan, en werd het laatste nodige halve puntje uit de brand gesleept.

Eindverdict 2,5 - 1,5. We hebben onze start niet gemist. Binnen drie weken hebben we een afspraak in Leuven.